 |
|
Sangiovese |
|
 |
Η ονομασία της ποικιλίας –«αίμα του Δία»– παραπέμπει στην ελληνική αρχαιότητα, αν και θεωρείται ως η ποικιλία που δέσποζε στην αμπελουργία των Ετρούσκων. Πρόκειται για την πλέον σημαντική ποικιλία της Ιταλίας (έκταση 850.000 στρ.), πολυκλωνικής σύνθεσης, που καλλιεργείται από πολύ παλιά στην ευρύτερη περιοχή της Τοσκάνης και της Εμίλιας-Ρομάνας. Μικρότερες εκτάσεις καλλιεργούνται στην Αργεντινή (30.000 στρ.), τη Ρουμανία (17.000 στρ.), την Κορσική (16.500 στρ.), την Καλιφόρνια (14.000 στρ.) κ.α. Στην Ελλάδα καλλιεργείται σε μικρές εκτάσεις για την παραγωγή ποικιλιακού οίνου με τάσεις επέκτασης. Ανάμεσα στους δύο διακριτούς «τύπους» της ποικιλίας, τη μεγαλόρραγη Sangiovese grosso (συνώνυμα Brunello, Brunello gentile, Prugnolo gentile, Calabrese, Nielluccio –στην Κορσική–, Montepulciano κ.ά.) και τη μικρόρραγη Sangiovese piccolo (συνώνυμα Sangioveto, Montepulciano primutico κ.ά.), απαντάται στις διάφορες αμπελουργικές ζώνες ικανός αριθμός κλώνων ώστε να θεωρείται ότι κάθε συνώνυμο ή τοπωνύμιο αντιπροσωπεύει πλέον και έναν κλώνο ο οποίος προέκυψε είτε από την εμπειρική επιλογή των αμπελουργών είτε από προγράμματα κλωνικής επιλογής (Μontalcino, Brunello). Η χρήση μοριακών μεθόδων (Vignani κ.ά. 1996· Filippetti κ.ά. 2005) έδειξε ότι πράγματι πρόκειται για πολυκλωνική ποικιλία, με την πλειονότητα των κλώνων να παρουσιάζουν υψηλό βαθμό γενετικής ομοιότητας. Αντίθετα, οι Sangiovese forte (μέχρι πρόσφατα συνώνυμο της Sangiovese piccolo), Poverina, Morellino, Brumellole διαφέρουν γενετικά και με την τυπική ποικιλία Sangiovese και μεταξύ τους. Οι μορφολογικές και κυρίως οι φυσιολογικές διαφορές που διαφοροποιούν την ποιότητα των οινικών προϊόντων μπορούν να αποδοθούν στο φαινόμενο της μετάλλαξης. Οι Vouillamoz κ.ά. (2007) υποστηρίζουν ότι η Sangiovese προέρχεται από διασταύρωση των ποικιλιών Ciliegiolo (από τις πλέον παλαιές ποικιλίες της Τοσκάνης) και Calabrese di Montenuovo (άγνωστης μέχρι πρόσφατα και μη καταγεγραμμένης ποικιλίας). |
